David Ricardo, ο πατέρας των κλασσικών οικονομικών..

Ο David Ricardo  (18 Απριλίου 1772 – 11 Σεπτεμβρίου 1823) θεωρείται ένας από τους πατέρες των Κλασσικών Οικονομικών, με μεγαλύτερη συμβολή του στην εξέλιξη της οικονομικής θεωρίας τη θεωρία του σχετικού πλεονεκτήματος

Η Συμβολή του: Το πιο γνωστό από τα βιβλία του είναι οι Αρχές της Πολιτικής Οικονομίας και Φορολογίας, στο οποίο περιγράφει τόσο τη θεωρία του περί κατανομής εργασιακού εισοδήματος, όσο και τη θεωρία του σχετικού πλεονεκτήματος στην παραγωγή. Επίσης, του αποδίδονται θεωρίες ενοικίων, μισθών και κερδών.

Θεωρία Σχετικού Πλεονεκτήματος: Η Θεωρία Σχετικού Πλεονεκτήματος (Comparative Advantage) σχετίζεται με αποφάσεις παραγωγής και κατανομής πόρων. Πιο συγκεκριμένα, ο Ρικάρντο διαφωνεί με την ιδέα του Σμιθ για το Απόλυτο Πλεονέκτημα, η οποία υποστηρίζει ότι αυτός που πρέπει να κάνει μια εργασία είναι αυτός ο οποίος έχει τη δυνατότητα να τη φέρει εις πέρας με το μικρότερο απόλυτο κόστος και φέρνει στο προσκήνιο την αντίληψη του σχετικού κόστους. Παραδείγματος χάρη, ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν 2 εργάτες (Α και Β) και 2 εργασίες (Χ και Ψ). Ο Α έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει την Χ σε δυο ώρες και την Ψ σε τρεις, ενώ ο Β θα πάρει τρεις ώρες για την Χ και τέσσερις για τη Ψ. Με βάση τη σκέψη του Smith, και οι δυο εργασίες θα έπρεπε να ανατεθούν στον Α, καθώς αυτός σπαταλά λιγότερο χρόνο για την εκτέλεση της κάθε μιας ξεχωριστά, με αποτέλεσμα μετά από 5 ώρες εργασίας να έχουμε εκτελέσει μια φορά την κάθε μια. Όμως, με την πρόταση του Ρικάρντο βλέπουμε το εξής
- Για την ολοκλήρωση της εργασίας Χ, ο Α σπαταλά πηγές που θα του απέδιδαν 2/3 της Ψ, ενώ ο Β 3/4Ψ, (2/3<3/4).

- Για την ολοκλήρωση της εργασίας Ψ, ο Α σπαταλά πηγές που θα του απέδιδαν 3/2 της Χ, ενώ ο Β 4/3Χ, (3/2>4/3).
Συνεπώς, ο Α εκτελεί την Χ με σχετικό πλεονέκτημα και ο Β εκτελεί την Ψ με σχετικό πλεονέκτημα. Κατανέμοντας λοιπόν της εργασίες κατά αυτόν τον τρόπο, στη συμπλήρωση των 5 ωρών, οπότε και προηγουμένως θα είχαμε εκτελέσει μια φορά την κάθε εργασία, τώρα έχουμε ολοκληρώσει δυόμισι φορές την εργασία Χ και περισσότερες από μια φορές (5/4) την εργασία Ψ, μεγιστοποιώντας τα επίπεδα παραγωγής μας με τους υπάρχοντες πόρους.

πηγή: wikipedia.com